De Amerikaanse president Donald Trump is voor Israël van onschatbare waarde geweest. Zowel in zijn eerste termijn van 2017 tot 2021 als nu in zijn tweede termijn. Zijn verdiensten lopen van de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël (2017), via de Abraham-akkoorden (2020) tot de steun aan Israël tijdens de recente oorlog op vele fronten. Het hoogtepunt van die steun was het bombarderen van nucleaire installaties in Iran. Ondertussen had de VS in 2019 ook nog eens verklaard dat de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet illegaal zijn, waarover later meer.
De Nobelprijs voor de Vrede
Tot zover geen vuiltje in de lucht in een verbond dat versterkt wordt door de goede relatie tussen Trump en de Israëlische premier Netanyahu. Maar inmiddels ligt Trumps vredesplan om de oorlog tussen Israël en de terroristische organisatie Hamas te beëindigen op tafel. Mocht dat een succes worden, dan zou dat een kunststukje zijn dat zonder meer in aanmerking komt voor de Nobelprijs voor de Vrede waar Trump van droomt. Hij lijkt een oprechte drijfveer te hebben om oorlogen te beëindigen, zullen zelfs de mensen die hem verafschuwen moeten erkennen. Maar dat is niet zijn enige drijfveer.
Wat drijft Trump?
Trump is een fenomeen, een man die een revolutionaire wind door de nationale en internationale politiek blaast. De lessen die hij als zakenman heeft geleerd, past hij toe als president. Hij is transactioneel, wil deals maken waar Amerika beter van wordt, zelfs als het gaat om toegang tot de grondstoffen van een land als Oekraïne dat met de rug tegen de muur staat. De weerstand die hij oproept legt zijn rancuneuze kant richting vijanden en soms ook voormalige medestanders als Elon Musk bloot. Zijn publieke optredens tonen een man die het bijzonder goed met zichzelf heeft getroffen, ‘making love with his ego’ (David Bowie in het nummer Ziggy Stardust). Ten slotte valt zijn ongebreidelde geldzucht op. Niet vreemd misschien voor een zakenman, maar wel apart als hij na zijn verkiezing tot 47e president van de Verenigde Staten met een cryptomunt komt waar ook en misschien wel vooral zijn familie van profiteert. Het was dan ook een slimme zet van Qatar (nota bene de steun en toeverlaat van terreurorganisatie Hamas!) om Trump een luxe Boeing ter waarde van honderden miljoenen euro te schenken (2025).
Judea en Samaria
In de Knesset, het Israëlische parlement, zijn onlangs twee wetsvoorstellen van oppositiepartijen aangenomen betreffende Israëlische soevereiniteit over delen van Judea en Samaria (de Westoever). De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio waarschuwde dat hiermee het vredesplan in Gaza in gevaar zou kunnen komen. Trump zelf stelde in een interview met TIME (23 oktober) dat Israël alle steun van de VS zou verliezen als het de Westbank zou annexeren. De invloedrijke Republikeinse senator Lindsey Graham ging hierover vervolgens nog een stapje verder door te stellen dat Israël uiteindelijk een Palestijnse staat zou moet erkennen. Maar hoe verstandig is het voor Israël om een Palestijnse staat te erkennen en al helemaal als het om Judea en Samaria gaat?
Een Palestijnse staat?
De Palestijnen hebben de afgelopen decennia alle vaak zeer ruimhartige voorstellen voor een eigen Palestijnse staat afgewezen en zijn (in meer of mindere mate openlijk) altijd blijven streven naar de vernietiging van de Joodse staat Israël. Welke vorm die vernietiging zou aannemen hebben we op 7 oktober 2023 gezien. Voor de veiligheid van Israël is controle over Judea en Samaria essentieel, omdat het smalle strookje land tot de Middellandse Zee anders militair niet te verdedigen is. Judea en Samaria vormen daarnaast ook nog eens het kerngebied van het Joodse erfgoed. Nadat Jordanië het in 1950 illegaal had geannexeerd (enkel door Groot-Brittannië (!), Pakistan en Irak erkend) maakte het de Westoever gelijk Judenrein. Een status overigens die de Palestijnen wensen te continueren.
Bezette gebieden?
Als er wordt gesproken over de ‘bezette gebieden’ dan is de vraag wie dan wel de rechtmatige soeverein is. De Joden kregen in de Balfour-verklaring uit 1917 het recht zich ook in Judea en Samaria te vestigen, hetgeen in 1922 door de Volkenbond en in 1946 door de Verenigde Naties werd bekrachtigd. Vandaar dat de regering Trump de nederzettingen in 2019 niet langer als illegaal wilde bestempelen. Uiteraard kan Jordanië geen aanspraak maken op het gebied, net zomin als de Turkse imperialisten die tot 1917 vier eeuwen lang de baas waren. De Palestijnen misschien? Met hun geschiedenis van terreur, wanbestuur, corruptie en de wens om het hele gebied Judenrein te maken? En waarom de Palestijnen wel, maar de Koerden niet, om maar een van de vele volken te noemen die niet over een eigen staat beschikken? Of kan misschien het inheemse Joodse volk dat er al ruim 3.000 jaar woont er aanspraak op maken?
Wispelturige Trump
Het verzet van de VS tegen Israëlische soevereiniteit over delen van Judea en Samaria valt gezien het vredesproces nog wel te begrijpen. Zolang de relatie tussen Netanyahu en Trump goed blijft, lijkt er vooralsnog weinig aan de hand. Maar wat nu als Netanyahu van het politieke toneel verdwijnt en zijn opvolger minder goed met Trump kan opschieten? Dan zou de wispelturige Trump in al zijn rancune (over vermeende ondankbaarheid bijvoorbeeld) en eigenliefde (Israël moet geen sta-in-de-weg worden voor de begeerde Nobelprijs) wel eens heel andere keuzes ten aanzien van Israëls belangen kunnen maken. Misschien zijn er betere deals te maken dan wat Israël heeft te bieden. Als landen als Qatar dan ook nog eens inspelen op zijn aanbidding van het gouden kalf, dan ziet het er helemaal somber uit, met een Republikeinse partij waar geldzucht en antisemitisme factoren zijn om rekening mee te houden.
Klassieke waarden
In dat geval mag het niet lang duren voordat iemand als de conservatieve Nikki Haley, die als ambassadeur bij de VN pal achter Israël stond, de leiding van de Republikeinse partij overneemt. Te verwachten valt dat zij zich meer door de klassieke waarden wijsheid, rechtvaardigheid, moed en matigheid zal laten leiden dan door rancune, eigenliefde en geldzucht. Dan is de kans groot dat het strategische en morele bondgenootschap van de VS en Israël zal blijven bloeien en het vrije Westen zal blijven profiteren van de fantastische producten en levensreddende informatie uit Israël. Het blijft wonderlijk dat mede uit millennia van diaspora zo’n krachtige, multiculturele, democratische Joodse natiestaat is ontstaan – en dat nog wel in een uiterst vijandige islamitische omgeving.
Dit artikel is op 19 november 2025 gepubliceerd op de website van NieuwRechts:
https://nieuwrechts.nl/107622-de-dubbele-kant-van-trump-zegen-voor-isral-dreiging-voor-morgen/SXVNVUF0dTNPbHB2L2dxVmhyV2s5Q0REOWEzL1J4Q2pPVHBpRzRucnpOTXZWZ093QWw3dnVnPT0