Waardengemeenschap Europese Unie, Joden in Europa en Israël
Open brief aan de Europese Commissie
8 september 2022
Geachte voorzitter, geachte mevrouw Von der Leyen,
Aan de Tweede Wereldoorlog gingen vele eeuwen vooraf waarin de Joden anders behandeld werden dan andere bevolkingsgroepen. Christelijk geïnspireerd antisemitisme leidde op grote schaal tot achterstelling, vervolging, moord en doodslag. Het Joodse volk was een paria-volk. Na de Holocaust vluchtten veel overlevenden naar wat vanaf 1948 de Joodse staat Israël is geworden. Daar wonen nu, naast nog enkele hoogbejaarde slachtoffers, veel nakomelingen van slachtoffers van de Holocaust. In Europa wonen niet zo veel Joden meer en velen daarvan overwegen vanwege het hardnekkige en weer oplevende antisemitisme ons continent te verlaten (een voormalig lid van uw commissie, de heer Frits Bolkestein heeft ‘bewuste’ Joden zelfs geadviseerd om Europa te verlaten). Een voor de hand liggende en populaire bestemming is de Joodse staat Israël. Maar laat nu juist die Joodse staat Israël de laatste decennia onder de naties meer en meer zijn verworden tot een paria-staat.
De Europese Unie (EU) beschouwt zichzelf als een waardengemeenschap. De huidige brute militaire agressie van Rusland in Oekraïne, maar ook al eerder de Joegoslavische crisis in de jaren 90, maakt pijnlijk duidelijk dat de EU, net als het Europese deel van de NAVO, militair tekortschiet. De militaire afhankelijkheid van de VS is voor velen beschamend. De centrale motiverende factor voor de EU, als opvolger van de voorafgaande voornamelijk op de economie gerichte gemeenschap, is het zijn van een waardengemeenschap hetgeen regelmatig en met trots wordt uitgedragen.
Waardengemeenschap EU heeft democratie, rechtsstaat, mensenrechten en de bescherming van minderheden hoog in het vaandel staan. Wat betreft de bescherming van minderheden heeft Europa in de aanloop naar, maar vooral in de Tweede Wereldoorlog een dure les geleerd toen onder ‘onze’ ogen 6 miljoen Joodse medeburgers werden afgevoerd naar concentratiekampen om te worden vernietigd. ‘Dat nooit weer’ werd voor velen het fundament waarop Europa herrees.
Ik prijs me gelukkig dat ik in het naoorlogse Europa ben geboren en onderschrijf volledig het belang van democratie, rechtsstaat, mensenrechten en de bescherming van minderheden. Maar als ik kijk hoe het in Europa nu gaat met de minderheid die eeuwenlang in Europa is achtergesteld, vervolgd en in afschuwelijke pogroms is afgeslacht dan zie ik een treurigstemmend beeld. Hoe treurig is het niet dat het voor Joden in Europa niet veilig is om als Jood herkenbaar over straat te gaan?
Daarover zou nog gezegd kunnen worden dat het officiële beleid er in bijna alle Europese landen op gericht is om minderheden, en dus ook de Joodse minderheden, te beschermen. Maar wat zien we als we kijken naar het officiële beleid van Europa ten aanzien van de Joodse staat Israël, waar veel van de overlevenden van de Holocaust een goed heenkomen hebben gezocht en waar ook veel nabestaanden van slachtoffers van de Holocaust wonen? Dat officiële beleid van de EU en van een ruime meerderheid van de landen die deel uitmaken van de EU, zoals verwoord in stellingnames, documenten en stemgedrag in internationale gremia als de Verenigde Naties (VN) slaat helaas ook terug op de Joodse minderheid in Europa en roept bij mij een aantal vragen op die ik graag beantwoord zou zien:
– Waarom ondersteunt de EU het concept van de overerfbare vluchtelingenstatus voor Palestijnen, waarmee het vluchtelingenprobleem eeuwig kan voortduren en ook nog eens buitenproportioneel is gegroeid van (veel) minder dan 1 miljoen naar nu bijna 4 miljoen vluchtelingen? Deze overerfbaarheid van de vluchtelingenstatus is volslagen uniek en geldt verder nergens anders in de wereld. Beijvert de EU zich om de vluchtelingenstatus ook elders in de wereld overerfbaar te maken?
– Waarom gaan zoveel landen van de EU in veel gevallen mee met het buitenproportioneel grote aantal veroordelende resoluties van de Algemene Vergadering van de VN over Israël? (toelichting: jaarlijks gaat meer dan de helft van dergelijke resoluties over Israël, in 2021 bijvoorbeeld 14 resoluties over Israël tegenover 5 over alle andere landen samen – waaronder landen als Iran, Noord-Korea, Syrië, China en Rusland.)
– Waarom besteedt de EU zoveel meer aandacht aan het (ook) territoriale conflict tussen Israël en de Palestijnen dan aan het territoriale conflict rond Cyprus tussen EU-lidstaat Griekenland en kandidaat EU-lid Turkije? Of aan het territoriale conflict rond de Westelijke Sahara dat dichterbij de EU ligt dan Israël?
– Direct na de oprichting in 1948 probeerden de legers van vijf Arabische landen Israël van de kaart te vegen. De wapenstilstandslijn die een jaar later overeengekomen werd, wordt de Groene Lijn genoemd en wordt door veel landen en de EU gezien als de legitieme grens van Israël. In welk ander territoriaal dispuut moet van de EU een wapenstilstandslijn ook als landsgrens worden gezien?
– In 1993 en 1995 tekenden Israël en de PLO de Oslo-akkoorden. De EU overtreedt het internationale recht door zonder goedkeuring van de Israëlische overheid projecten in zogenaamde Area C gebieden te financieren. Waarom doet de EU dit? Overtreedt de EU wel vaker, in andere conflicten, het internationale recht?
– De hoofdstad van Israël is Jeruzalem. De EU erkent Jeruzalem niet als hoofdstad van Israël. Van welke andere soevereine landen erkent de EU nog meer de hoofdstad niet als hoofdstad?
– Waarom financiert de EU haatdragend en antisemitisch lesmateriaal voor Palestijnse kinderen? Zijn er elders in de wereld nog andere conflicten waar de EU haatdragend en discriminerend lesmateriaal van een van de beide partijen financiert?
– Hoe is het mogelijk dat Holocaustontkenner Mahmoud Abbas in 2016 een langdurige staande ovatie kreeg van de parlementsleden voor zijn toespraak tot het Europese Parlement met daarin een uit de lucht gegrepen verhaal over het vergiftigen van het drinkwater in de Palestijnse gebieden? Juist de beschuldiging van het vergiftigen van waterbronnen is in de geschiedenis van Europa talloze malen aanleiding geweest voor slachtpartijen onder de Joodse bevolking. Kunt u ook maar één voorbeeld noemen van een andere spreker in het Europese Parlement met een haatdragende en discriminerende boodschap (niet Israël of de Joden betreffend) die een langdurige staande ovatie ten deel is gevallen?
– Waarom financiert Europa (EU en individuele landen) terreur tegen Israëlische burgers? (toelichting: de EU en individuele landen financieren onder meer de Palestijnse Autoriteit die terreur tegen Israëlische burgers niet alleen toejuicht, maar de daders en hun nabestaanden daar ook zeer ruimhartig financieel voor beloont met hoge maandelijkse uitkeringen waarbij geldt dat hoe meer slachtoffers er zijn gevallen hoe hoger de uitkeringen zijn.) Zijn er andere landen waartegen de EU terreur financiert?
– Waarom participeert de Europese Unie in de onderhandelingen over een nucleair akkoord met het fundamentalistische, oorlogszuchtige en onbetrouwbare regime in Iran, nota bene ook nog eens bondgenoot van Rusland waarmee we op voet van oorlog verkeren? Een akkoord dat het land niet alleen de beschikking zou geven over tientallen miljarden nu door sancties geblokkeerde euro’s waarmee het wereldwijd terreur kan financieren, maar waarmee het ook op afzienbare termijn over nucleaire wapens zal kunnen beschikken. De ayatollahs in Teheran hebben keer op keer aangegeven de Joodse staat Israël, waar bijna de helft van de mondiale Joodse populatie woont, te willen vernietigen. De Israëlische bevolking is vanwege de staat van dienst van Iran en vanwege de expliciet uitgesproken wens tot vernietiging van Israël over de volle breedte van het politieke spectrum bevreesd voor een nucleair Iran. Waarom, gegeven de status van het Iraanse regime en de staat van dienst van Europa wat betreft het uitroeien van een groot deel van haar eigen Joodse bevolking, zou je ook maar het kleinste risico willen lopen dat Iran dankzij een deal met de handtekening van Europa eronder in staat wordt gesteld daadwerkelijk zijn doel te bereiken om Israël te vernietigen? De gebleken aanwezigheid in Kabul van Al-Qaida leider Ayman al-Zawahiri zegt genoeg over de waarde van de beloftes van een moslimfundamentalistische regime (in dit geval de belofte van de Taliban om geen onderdak te bieden aan internationale terroristen). Is er enig ander land waarvan de vijand openlijk uit is op zijn vernietiging dat moet vrezen dat die vijand mede dankzij de inspanningen van de EU zal kunnen beschikken over een atoombom?
Ik hoop dat u snel in staat bent om mij opheldering te verschaffen. Vooralsnog is het beeld waarvan ik een knoop in mijn maag krijg als volgt: Europa heeft een geschiedenis van Jodenhaat die culmineerde in de Holocaust waarover van officiële zijde diepe spijt wordt betuigd, maar ondertussen durven vandaag de dag in Europa veel Joden niet meer als Jood herkenbaar de straat op te gaan en wordt Israël, het land waar veel Joden een veilig heenkomen hebben gevonden en tevens het enige democratische land in het Midden-Oosten, door Europa behandeld alsof het een paria-staat is (hetgeen het antisemitisme in Europa aanwakkert). Maar dat is blijkbaar nog niet genoeg, want het met pogroms en Holocaust belaste en in militaire zaken gemankeerde Europa meent beter dan Israël zelf te weten wat goed is voor zijn veiligheid. Het voert tegen de wil van Israël onderhandelingen met een fundamentalistisch, oorlogszuchtig en onbetrouwbaar regime dat zijn genocidale bedoelingen openlijk uitspreekt. Die onderhandelingen kunnen er uiteindelijk toe leiden dat dat land over de nucleaire wapens beschikt om Israël in één klap te vernietigen, conform de expliciete wens van dat genocidale regime. Een nieuwe Holocaust in wording, mede mogelijk gemaakt door de EU.
Europese Commissie, commissie van de waardengemeenschap Europa, lijkt het maar zo of valt Israël inderdaad een andere behandeling ten deel dan andere landen? Net zoals de Joden in Europa eeuwenlang een andere behandeling ten deel viel dan andere bevolkingsgroepen? Mocht dit zo zijn, en daar heeft het alle schijn van, klemt dit niet des te meer nu de Duitse stem in Europa zo zwaar weegt?
Ronald Kaatee
voorzitter